Het riviertje de Worm kronkelt net langs de grens met Duitsland langs Haanrade , Rimburg en dan Duitsland in . We waren eigenlijk op jacht naar Tanglibellen , die we overigens niet vonden . Maar wel een coole kikker met een panterpakkie aan . De determinatie is verre van zeker , het is een lastige soort om op naam te brengen , helaas . Maar wel apart !
Je komt het zelden tegen , maar ik heb er al eens foto’s van gemaakt : een roze sprinkhaan . Dat heeft niets te maken met de naam , maar met een kleurafwijking waardoor de sprinkhaan niet bruin of groen is , maar door gebrek aan bepaalde kleurpigmenten roze kleurt . Niet leuk voor de sprinkhaan : door zijn opvallende kleur valt hij snel ten prooi aan vogels . Op de foto is afgebeeld een Bruine sprinkhaan …… die niet bruin is :p
Een klein blauw vlindertje behorend tot de Blauwtjes , en daar zijn wel enkele soorten van . Het Staartblauwtje herken je aan de “staartjes” aan de vleugels . Ik zie het vaak niet meteen : meestal kom ik erachter met welk Blauwtje ik te maken heb als ik thuis de foto’s nakijk . Het staartblauwtje staat als zeldzaam , maar onder bij de steenberg is het een regelmatig voorkomende soort . Ik was alweer blij te zien dat er ook voor het nageslacht gezorgd werd , ze was bezig eitjes af te zetten 🙂
Mijn vrouw zag hem , verstrikt in de Kleine zonnedauw : een Groentje . Volgens waarneming een algemeen vlindertje behorend tot de Blauwtjes . Maar zo algemeen vind ik hem helemaal niet , dit is de tweede keer in 12 jaar dat ik hem zie . We hebben het beestje losgemaakt en het ging er vandoor . Of die dat overleefd ……. we hopen het . Maar helaas is de natuur hard : eten of gegeten worden ……..
Het is inmiddels Mei 2022 en na belabberde wintermaanden en een nat voorjaar begint het eindelijk eens te gloren aan de horizon . Natuurlijk zijn mijn vrouw en ik weer de bekende plaatsen langs geweest en het heeft ons alweer verbaasd . Zo goed als altijd vinden we wel weer iets nieuws voor ons , maar gezien het aantal soorten insecten verbaasd me dat niets 🙂 . De Beemkroonschildwants en een Knotssprietbladwesp (Abia sericea) staan als zeldzaam te boek . Hier een slideshow van al dat nieuws , we keep going on !
Als in het voorjaar en zomer de thermometer meer als 20 graden aanwijst , kun je hem tegenkomen : de Gouden tor . Hij staat als zeldzaam te boek , hoewel je hem hier in de buurt regelmatig kunt zien als je weet waar je kijken moet . In het voorjaar vaak op Braam en Meidoorn . Later in het jaar veel op Koninginnekruid . Ze zijn gek op nectar . Het is een rustige soort die zich makkelijk op de foto laat zetten . In tegenstelling tot andere (bladspriet)kevers kan hij zijn vleugels heel snel spreiden zonder de dekschilden op te lichten en is dan bliksemsnel weg . Het is een vrij grote kever : ca 18mm . Dit jaar was het een complete verassing : we kwamen een levend exemplaar tegen op 23 Oktober ! Zo laat in het jaar nog ………… Het is mijn favoriete keversoort die me altijd blij maakt 🙂
24 April 2020 . We waren aan de wandel in het Schutterspark en een dode berk was omgevallen . Het hout was zacht en vochtig , met schimmel en dat vraagt altijd om een kleine check . Tot mijn verassing kwamen we 2 Kleine vliegende herten tegen en twee kleine roodbruine kevertjes die ik niet kende . Op een facebookgroep werd ik al gauw aangesproken over deze soort , die wel eens een nieuwe zou kunnen zijn , dus heb ik foto’s gemaakt van de habitat en de kevertjes . Twee zijn er opgestuurd naar Naturalis . Het bleek te gaan om de Uloma culinaris , een nieuwe soort voor Nederland 🙂 . Naderhand ben ik er nog enkele tegengekomen in deze buurt , evenals een pop die ik uit kon laten komen .
Juli 2019 . Struinend langs de Rode beek fotografeerde ik een mooi langsteelwespje . Thuisgekomen werd het gemeld op waarneming en tot mijn stomme verbazing kreeg ik snel antwoord : het was een nieuwkomer voor Nederland en luisterde naar de naam Prionyx kirbii . Op verzoek kreeg men alle gegevens over de biotoop met foto’s en enkele maanden geleden kreeg ik het artikel gepubliceerd in Entomologische berichten . Zo zie je maar dat iedereen die zijn ogen gebruikt de kans loopt iets echt zeldzaams tegen te komen .
Dat was iets waar ik me in het verleden nooit in verdiept had , of liever gezegd , ik had mijn handen al vol aan insecten . Maar gaandeweg ging ook die wereld voor me open . Nu het weer kouder word , komt dat meer en meer in beeld . De laatste keer naar het Limbrichterbos leverde in elk geval weer mooie foto’s op en stiekem keek ik uit naar een Koraalzwammetje of een Kroontjesknotszwam . Tot onze grote verbazing kwamen we die ook tegen , een oude rotte boom zat er vol mee ! Wat een schoonheid 🙂 . Detailfoto’s onder paddestoelen .
10 Oktober en vandaag word het weer een fantastische dag . Tijd om toch even eropuit te trekken met de camera’s voordat de kou ons gaat gijzelen . De teller op waarneming staat inmiddels op 4962 waarnemingen sinds 2013 , zal ik de 5000 dit jaar nog volmaken ? Ondertussen zijn er weer 8 foto’s vervangen , 4 nieuwe soorten erbij , en zelfs in eigen tuin kwam ik onderstaand wantsje tegen met de fantasievolle naam Stippelblindwants . Ook alweer zo’n normale soort die ik voor het eerst zie in al die jaren 🙂 . Het blijft me verbazen !
Op een kapvlakte in de Schinveldse bossen draaide ik een stuk stam om en tot mijn stomme verbazing stak er een staart uit van naar wat later bleek een Hazelworm . Deze had denk ik zijn winterkwartier al ingericht , het was een mooi volwassen exemplaar . Wat een mooie dieren toch . De eigenlijk pootloze hagedis tref je niet vaak aan vanwege zijn verborgen levenswijze .
Daar reed ik dan over de Rimburgerweg en in een ooghoek zag ik haar : een Reegeit tegen de helling . Ondanks het verkeer dat langs reed . Ik trok de auto naar de kant en liep behoedzaam er naartoe tot bijna aan de beek . Ze zag me wel , keek me een 30tal seconden aan en ging er vandoor . Één van die momenten die gewoon mooi zijn .
Alle beestjes groot en klein 