Macrofotografie

Het behoefd geen betoog : dat stukje Brunssum is veruit mijn favoriet . Jarenlang afgesloten geweest voor publiek . Sinds 2016 is de boel echter flink op de schop gegaan . De rode beek is ontkluisd , de buitenring is erdoorheen aangelegd en het nieuwe , open stuk is ingezaaid met vooral veel wilde bloemen en kruiden . Het dalvormige stuk , waar de beek zijn loop heeft , ligt pal op het Zuiden , vandaar dat de biotoop warm en zonnig is met gortdroge stukken , maar ook een oeverzone . Perfect . Struinend langs de beekoever kwam ik iets tegen dat ik niet kon . Het driehoekige “dingetje” landde op een takje , ik maakte snel enkele foto’s maar hij was ook zó weer weg . Jammer , de foto’s zijn niet optimaal . Maar wat ik tegenkwam was een Buffelcicade , zeer zeldzaam , maar hier in de Oostelijke mijnstreek een oprukkende soort . Daarnaast werden we verwend door een andere leuke waarneming : de Alpenwatersalamander . Daarnaast kun je er verscheidene soorten Blauwtjes aantreffen . Wát een genot , wat een leuke biotoop ! Ik kom er al jarenlang met veel plezier , en met reden .

Het was even wachten totdat de vleugels opengingen ….

Het hete weer draagt er niet toe bij om overdag op pad te gaan . In de tuin is het een armzalige vertoning , vooral dagvlinders en zweefvliegen lijken wel van de aardbodem verdwenen . De vlinderval is dan een uitkomst en hier zijn dan ook de verassingen te zien , hier enkele nieuwe aanwinsten :

Zomaar een filmpje , de foto’s vind je onder de tab Reptielen . Mij vrouw heeft tijdens het fotograferen onderstaand filmpje gemaakt met een mobiele telefoon en geeft een impressie hoe het dier zich door het water beweegt . Poeltjes , Brunssummerheide .

De nachtvlinders heb ik weer te danken aan de vlinderval , zo zie je soorten waarvan je het voorkomen alleen al niet kende in eigen buurt . En vanmorgen zijn we op tijd naar de Brunssummerheide gegaan , de poeltjes . Mede hobbyisten hadden ons verteld dat er ringslangen voorkwamen en het zou een warme dag worden (35 graden ) . Dus wij erheen en jawel hoor , 2 exemplaren van de Oostelijke ringslang ! Voor mij een openbaring , wel van gehoord maar nog nooit zó kunnen zien !

Terwijl ik dit schrijf is het Vliegend hert alweer enkele weken aan het uitvliegen . En aangezien Etzenrade eo niet ver hier vandaan is , een km of 12 , zijn we uiteraard toch even gaan kijken . Dat leverde een drietal exemplaren op : een man en een vrouw , en een verkeerslachtoffer . Tcoh een leuke oogst zo laat in het seizoen 🙂

Afgelopen weken ben ik natuurlijk weer enkele keren op pad geweest . Dat heeft het nodige fotomateriaal opgeleverd , nieuwe soorten , maar ook betere foto’s die de slechtere op deze site vervangen . Dat is een continue proces , elke week wel weer enkele updates . Hoogtepunten : de Uloma culinaris heb ik alweer gevonden , 2 km zuidelijk van de eerste vondst ! Dat heb ik ook doorgegeven aan specialisten die er een script over schrijven . Maar ook de Geelbuikvuurpad heb ik nog mooi op de foto gekregen , voordat de groeve Blom definitief gesloten gaat worden voor publiek , het word er simpelweg té druk . Maar ook soorten die algemeen zijn zoals de Grote groene sabelsprinkhaan heb ik mooi kunnen fotograferen , man en vrouw . Een tijdrovende klus : alle foto’s doorwerken , sorteren , herbenoemen en uiteindelijk op deze site oude verwijderen en nieuwe plaatsen en alfabetisch rangschikken . Zó simpel gaat het ook alweer niet 🙂

Ik zag hem : de Hoornaar . Met grote snelheid vloog hij langs me en snapte in de vlucht een vlinder uit de lucht . Met prooi verdween hij in een struikje en aan één poot hangend knabbelde hij het slachtoffer aan stukjes . Hapklare brokken voor het jonge kroost …….. cicle of life .

In een venachtig gebied ontspringt de Rode beek op de Brunssummerheide . De “zandvlakte” is een overblijfsel uit het verleden omdat er bruinkool gewonnen werd in de buurt . Miljoenen mensen uit de buurt kennen het en wie is er als kind geweest om aan de kant of in de beek een dag om te krijgen . Een laatste bezoek was voor mij evenwel een verassing , de oevers beginnen langzaam dicht te groeien en die zandvlakte verdwijnt meer en meer . Als je het open stuk verlaat en je gaat het pad op naar de (voormalige) manege , staat er links een boom , de eerste . En hoewel er tientallen mensen aan voorbijliepen , was het niemand opgevallen dat er een knoeperd van een nachtvlinder tegen de stam zat . Perfect gecamoufleerd , dat wel . Voor mij een nieuwe soort : de Wilgenhoutvlinder [Cossus cossus] . Triest detail : de vlinders hebben geen roltong en kunnen derhalve niet eten , mannetjes en vrouwtjes paren en sterven redelijk snel .

Vorig jaar had ik een wespensoort ontdekt in Brunssum die volledig nieuw was voor Nederland , de Prionyx kirbii , een langsteelgraafwesp . Detail : deze soort is al eerder gespot in België , ook in een gebied waar vroeger mijnbouw was . De soort gedijt op warme , steenachtige gronden en dat was in Brunssum : een voormalige steenberg van de Staatsmijn Hendrik . Een wespenkenner heeft inmiddels contact opgenomen en mij gevraagd om foto’s en gegevens van de biotoop . Dat is nu verwerkt in een manuscript / artikel voor een entomologisch maandblad . Dát vind ik best wel vet 🙂

In de vlinderval vang ik regelmatig soorten die ik nog niet had , en onderstaande had ik ook niet : de Windepijlstaart . Een beest om respect voor te hebben : bijna 9 cm , een joekel , en een geweldig mooie soort ook . De wonderen zijn de wereld nog niet uit 🙂